Hypercardioïde microfoons zijn zelfs nóg meer gericht dan supercardioïde microfoons en onderdrukken nog meer omgevingsgeluid. Ze zijn echter nog steeds gevoelig voor geluid van achteren, dus let goed op de plaatsing van de monitorluidsprekers. Hypercardioïde microfoons zijn ideaal om afzonderlijke geluidsbronnen te registreren in zeer lawaaiige omgevingen. Ze veroorzaken vrijwel nooit rondzingen.

De Lobar-richtingskarakteristiek van richtmicrofoons is het meest richtingsgevoelig. Hun richtingskarakteristiek bestaat slechts uit een zeer smalle lob aan de voorzijde en ze onderdrukken geluiden uit alle andere richtingen. Ze zijn weliswaar iets gevoelig naar links en rechts en aan de achterzijde, maar dat is veel minder dan bij andere richtingsgevoelige microfoons. Door de beperkte breedte van het gevoelige gebied worden richtmicrofoons doorgaans alleen gebruikt televisie- en filmopnamen, in stadions en voor natuurdocumentaires.

Microfoons met een "halfcardioïde richtingskarakteristiek" zijn doorgaans grensvlakmicrofoons die plat op tafel liggen. Ze pikken geluid op uit een cardioïde ruimte boven het plaatsingsoppervlak.

Een subcardioïde karakteristiek is breder dan een traditionele cardioïde karakteristiek en houdt het midden tussen de karakteristiek van een cardioïde en een omnidirectionele microfoon. Deze wordt ook wel een "brede cardioïde" genoemd.

Toroïdaal is een nieuwe richtingskarakteristiek die door Shure is ontwikkeld. Deze karakteristiek is speciaal ontworpen voor vergaderruimten om geluiden van boven te dempen, zoals van beamers en projectoren.