Het op elkaar aansluiten van verschillende audio­systemen is al sinds het allereerste begin een groot probleem, omdat audioapparatuur zich weliswaar snel heeft ontwikkeld maar daarbij toch compatibel wilde blijven met bestaande systemen. Dat speelt vooral bij het combineren van analoge en digitale componenten.

Digital versus analoog: Analoog geluid is makkelijker te versterken (bij live-optredens) omdat het in “real time” werkt zonder waarneembare vertraging tussen de geluidsbron en de uitgang van het systeem.

Digitaal geluid kent echter talloze voordelen. De bestandsvorm maakt reproductie zonder kwaliteitsverlies mogelijk. Dergelijke content is weer zeer makkelijk te verspreiden en te bewerken door digitale signaal­verwerkers die nagenoeg immuun zijn voor storende invloeden van buitenaf tijdens de overdracht van het signaal. Bovendien is audio in digitale vorm, net als gewone bestanden, zeer goed te verspreiden via computernetwerken, zonder verstoring door externe invloeden.

Autonome systemen versus netwerksystemen: Het belangrijkste doel van spraakversterking is om geluid van hoge kwaliteit te verspreiden onder de aanwezigen in een ruimte. Dit gebeurt door registratie, verwerking en weergave van het bron­geluid.  Een gespecialiseerd autonoom sys­teem is vaak de beste manier om dit te realiseren. Netwerksystemen zijn daarnaast in staat om met andere ruimtes te communiceren. IT-beheerders dienen te beseffen dat netwerk­systemen zowel analoog als digitaal kunnen zijn. Uiteraard vereist audiodistributie via computer­netwerken het gebruik van digitale audio.

Vandaag de dag zijn veel geluidsinstallaties op computernetwerken aan te sluiten voor controle en bediening op afstand, en om het geluid naar verschillende ruimtes te distribueren. Dat gebeurt door alle audiosignalen te digitaliseren en te verzenden via kabels met RJ45-connectoren – dit zijn dezelfde kabels als voor ethernetverbindingen worden gebruikt. (Controleer altijd de exacte kabel­specificaties van uw systeem.) Dergelijke systemen zijn zeer populair, omdat de meeste organisaties al over ethernet-bedrijfsnetwerken beschikken.

Compatibiliteit: Consumenten­elek­tronica en professionele geluids­instal­laties: Zoals de naam al aangeeft, wordt professionele audioapparatuur voor­na­me­lijk gebruikt op het podium en in de studio. Vanwege hun betrouwbaarheid en flexibiliteit wordt dergelijke apparatuur echter ook veel toepast in vergader- en conferentieruimtes. Consumentenelektronica is bedoeld voor thuisgebruik. Er zijn historische redenen voor deze verdeling, die hoofdzakelijk tot uitdrukking komt in aspecten als kabel­lengtes, geluids­kwaliteit, betrouw­baar­heid en signaal­integriteit.

Audioapparatuur wordt onderscheiden naar het type uitgang, en werkt met mic-niveaus (van rond de twee millivolt) of met line-niveaus (van circa één volt). Signalen op line-niveau oversturen mic-ingangen, terwijl signalen op mic-niveau nauwelijks hoorbaar zijn wanneer deze op een line-ingang worden aangesloten. Het is belangrijk om met dit verschil rekening te houden bij uitbreiding van het systeem met nieuwe apparatuur. Een andere belangrijke compatibiliteitsfactor is de impedantie. De meeste professionele apparatuur werkt met lage impedanties (lo-Z), terwijl veel consumenten­elektronica met hoge impedanties werkt (hi-Z).

Via het mengpaneel of de mixer zijn verschillende soorten apparatuur met elkaar te combineren. Mixers beschikken over diverse ingangen voor de meest uiteenlopende bronapparaten met ver­schil­lende soorten connectoren, en kunnen de signaalniveaus aanpassen voor optimale samenwerking.

Tip : Professionele apparatuur en consumentenelektronica gebruiken ver­schillende connectoren, wat een goede indicator is voor mate van de compatibiliteit.  Let goed op wanneer de ingangs- en uitgangsaansluitingen van twee apparaten niet met elkaar overeenkomen.